De switch: van dtp’er naar chef-kok
Creatief en praktisch. Dat is de 49-jarige Hanny Terpstra uit Heerenveen. De Friezin zette de twee eigenschappen jarenlang en met veel plezier in als dtp’er. Toch won de liefde voor eten het en werkte ze jarenlang als cateraar. Onlangs is Hanny De Buurtkok gestart: een stichting die gelooft in de kracht van gezonde voeding en dit voor iedereen bereikbaar wil maken.
En eigenlijk is daarmee de cirkel rond. Hoewel Hanny namelijk jarenlang in de grafische sector werkte, begon ze haar loopbaan ook al in de horeca. Als jongedame wilde ze namelijk niets liever dan met de handen werken. Ze koos voor de koksopleiding en rondde die met succes af. Op achttienjarige leeftijd voer ze met de boot naar Terschelling en maakte daar lange dagen in een restaurant. ‘Ik vond het prachtig werk, maar na twee jaar begon het bij mij toch te kriebelen,’ legt Hanny uit. ‘Mijn zus volgde in die periode de kunstacademie en ik kwam erachter dat ik hetzelfde oog voor design had. Als ik dan nog eens wat anders wilde, was dit het moment voor een switch. Daarom verliet ik het Waddeneiland en startte ik met mijn opleiding aan het Grafisch Lyceum in Zwolle.’
Eerste Mac
Het was begin jaren negentig dat Hanny als stagiair werkte bij een kleine drukkerij in Gorredijk. ‘Ik vond het fantastisch; veel knip- en plakwerk. Ik weet nog dat we daar de eerste grafische Mac kregen en ik daar als stagiaire op mocht werken. Geweldig! Het was een hele mooie tijd. Het grafische vak was enorm in opkomst. Ik leerde elke keer weer wat nieuws. De mogelijkheden namen in rap tempo toe.’
Via een baan bij een uitgeverij in Meppel en een reclamebureau in Ruinerwold, kwam Hanny uiteindelijk bij een grafisch bureau in Joure te werken. ‘Ook daar heb ik weer een fantastische tijd meegemaakt. We hadden mooie en grote klanten. Het eerste drukpersje kwam in huis. Dat hele proces vond ik fascinerend. Het waren gouden tijden en we kwamen langzamerhand terecht in de internetbubbel. Alles kon, alles was luxe. Alles moest beter, mooier, glanzender.’
Geen stilzitter
De jaren vlogen voorbij. Het was inmiddels 2004 en Hanny raakte zwanger. ‘Dolblij was ik natuurlijk. Toen onze eerste dochter werd geboren, besloot ik te stoppen met werken. Er kwam in Joure namelijk een tweede reorganisatie aan en dit was voor mij een mooi moment om er tussenuit te knijpen. Ik kon er met een goede regeling uit en daardoor had ik mijn handen vrij voor het gezin. Drie jaar later kregen we nog een dochter.’ De Heerenveense had het druk met haar jonge gezin en miste het werken in de grafische branche nauwelijks. ‘Een stilzitter ben ik nooit geweest. Mijn man werkte binnen de vormgevingswereld en na verloop van tijd nam hij de zaak over. Vanuit huis hielp ik wel eens met wat grafische opdrachten, maar verder niet.’
Passie
De passie voor eten is bij de Friezin altijd gebleven. ‘En daar kwam natuurlijk weer ruimte voor toen ik thuis zat. Af en toe deed ik daarom wat cateringklusjes,’ vertelt Hanny over die periode. ‘Zo’n acht jaar geleden werd ik door de buurvrouw gevraagd mee te helpen met de catering op de tweede editie van het Oranjewoud Festival. Of ik voor de technici en muzikanten wilde koken. Dat ging om zo’n twintig man per dag en dan drie dagen lang. Dat was een mooie ervaring.’ Daarna besloot Hanny zich als cateraar in te schrijven bij de Kamer van Koophandel. ‘Op die manier kon ik er echt mijn eigen ding van maken.’ Uiteindelijk verzorgde ze vijf jaar lang de catering op het festival. Van zestig gerechten groeide dit uit naar 1100 gerechten per editie.
Dutch Cuisine
Het werk in de keuken beviel Hanny zo goed, dat ze bij Restaurant Omke Jan in Woudsend ging werken. ‘Daar heb ik twee jaren in de keuken gestaan, waarna ik besloot om de opleiding tot gespecialiseerd kok, Dutch Cuisine op de Friese Poort in Sneek te gaan volgen.’ Dat is inmiddels vijf jaar geleden. Daar zat ze dan; als veertiger tussen allemaal ‘broekies’, terug in de schoolbanken. Ze vertelt: ‘Natuurlijk was dat even wennen, maar de klik was er. We hebben het in de klas heel leuk gehad. Ze leerden van mij fermenteren en traditioneel koken en van hen leerde ik ook weer zoveel andere dingen. Daarnaast leerde op mijn stages natuurlijk ook enorm veel. Zo stond ik in de keuken van Kwartier Noord in Katlijk en bij De Vrijheid in Grou.’
Stille armoede
Na heel wat gemaakte horeca-uren, is begin dit jaar stichting De Buurtkok opgericht. ‘Samen met drie enthousiaste ondernemers heb ik een concept bedacht om lekker eten voor iedereen beschikbaar te maken. En dat alles voor een betaalbare prijs. Uiteindelijk willen we de kloof tussen arm en rijk kleiner maken.’ Het voornaamste doel van De Buurtkok is om mensen met eten én met elkaar te verbinden. ‘Als stichting zonder winstoogmerk hopen we dit zeker mogelijk te maken.’
De oprichters van De Buurtkok vroegen zich af hoe ze de minima kunnen bereiken die niet naar de voedselbank gaan. ‘De stille armoede is namelijk groot. We denken dat De Buurtkok écht kan helpen,’ legt de kok uit. ‘Waar die drive vandaan komt? We hebben niet de nieuwste auto op de oprit staan en gaan ook niet drie keer per jaar op reis, maar we (de oprichters van De Buurtkok, red.) hebben het alle vier goed. We zien dat mensen in onze eigen omgeving het minder ruim hebben. Het is fijn om te koken voor anderen en het voelt goed om weg te geven.’
Voedselbank
Hanny is één van de twee betaalde krachten. ‘Ik sta in de keuken en kan mijn creatieve ei er volledig kwijt,’ vertelt Hanny enthousiast. ‘We delen onze keuken nu nog met een sportvereniging, maar hebben een ander pand op het oog. We gaan ervan uit dat we groot worden.’
Het concept is duidelijk. ‘Voor elke maaltijd die we verkopen, geven we er ook eentje weg aan de Voedselbank. Dus hoe meer we verkopen, hoe groter de impact. We willen echter meer doen. We werken er naartoe om mensen die het niet zo breed hebben een vaste korting te geven op onze maaltijden. Dat is een stap dichterbij onze droom.’
De Buurtkok mag zich Dutch Cuisine-keuken noemen. Dit wil zeggen dat de stichting bewust en lokaal inkoopt, rekening houdt met wat er te koop is in ieder seizoen en kookt volgens het 80/20 principe: groente heeft de hoofdrol (80 procent) en een duurzaam stuk vlees of vis is bijzaak (20 procent). ‘Zo zijn de gerechten minder belastend voor het milieu en passend voor iedereen die duurzaam wil leven en eten.’
Overeenkomsten
Hanny is nu helemaal op haar plek en barst van de energie. Uiteindelijk hebben het dtp-werk en de horeca ontzettend veel overeenkomsten. ‘Vooral het harde werken en de creativiteit,’ vult De Friezin in. ‘Ik heb van mijn werk in de grafische branche altijd enorm genoten, maar in de horeca heb je ook nog een sociaal element. Dat telt voor mij zwaar mee. Ik heb nu heel veel contact met mensen en zie ze genieten van wat ik heb klaargemaakt. Dat geeft ontzettend veel voldoening.’
De Ondernemerstips van Hanny Terpstra:
- Volg je hart en maak van je passie je werk
- Alleen ga je sneller, samen kom je verder
- Gezond boerenverstand gebruiken, houd het simpel
OPROEP
PRINTmatters neemt graag een kijkje bij ondernemers die het roer volledig hebben omgegooid. Wat heeft hen doen besluiten om de grafische branche te verlaten? Welke nieuwe uitdaging zijn zij aangegaan? Of vice versa; wie komt uit een totaal andere branche en wil daarover vertellen? Welke ondernemerslessen willen ze met ons delen? Mocht je openstaan voor zo’n interview, laat het ons dan weten via robbert@printmatters.nl.
Dit artikel verscheen eerder in PRINTmatters 6 van 2022. Dit magazine ook ontvangen? Neem een proefabonnement en kies voor nabestellen.
